Babalar ve çocuklar…
Her Babalar Günü’nde içim ezilir adeta…
Kanımca hayattayken değeri anlaşılamamıştır babaların. Bu benim düşüncem elbette, belki siz farklı düşünüyorsunuzdur saygı duyarım.
Anneler, baş tacı elbette ama babalar sanki hep bir adım geride kalmış gibidirler.
Sevgi anneden, disiplin babadan gelir kültürümüzde…
Annelerimiz, “Akşam baban işten gelsin…” cümlesiyle korkuturlar gözümüzü…
Baba, doya doya sevemez evladını eksiklidir hep…
Çocuğu biraz büyüse, öpmek istese oğlunu, kızını öpemez… Sarılamaz doya doya…
“Şımartma!” derler, kulağını çekerler, oturaklı olmak, korkulmak, çekinilmek gerekir nedense…
Gün gelip de göçtüğünde bu dünyadan öylesine bir boşluk bırakır ki arkasında yerini hiçbir şey dolduramaz…
Ve siz o gün büyürsünüz…
Hadi hala küçük bir çocukken gidin siz sevin onu fırsat varken…
Babalar Günü’nüz kutlu olsun…
