Benim Balonlarım Vardı
Fotoğraf çekmek bahane, yürümek şahane…
Aslında her şey formda kalmak amacıyla, kendimi İstanbul’un sokaklarına atmamla başladı. Sonra gördüklerimi neden fotoğraflayıp, sizlerle paylaşmıyorum diye düşündüm…
Bu fotoğraf da İstanbul’un kadim semtlerinden biri olan Zeyrek’ten… Her ne kadar “set up” yani kurgu olduğu şüpheleri uyansa da, fotoğraflarımda kurguyu sevmem, sokağın doğal akışına, ritmine müdahale etmekten kaçınırım…
Ahşap bir evin yol hizasındaki penceresinden sokağa bakan çocuk, kafasında balonu sektirirken yakaladım bu anı.
Balon… Bir çocuğu mutlu edebilecek en basit şeylerden biri. Hangimiz bir balonun peşinden koşmadık ki… Sokakta gördüğümüz baloncuya annemizi, babamızı kolundan sürükleyip tutturmadık ki…
İşte tam da o an uzaklardan 80’lerden bir ezgi çalmaya başladı kulaklarımda. Oluyor işte bazen fotoğraf çekerken… Gaipten bir ses geliyor, oradan da dudaklarınızda tekrarlanan bir şarkıya dönüşüyor:
“Benim balonlarım vardı. Onları kimler aldı?”*
Sevgiyle kalın…
* Bu vesileyle renkli bahçıvan pantolonu hayatımıza girerek, bizlere bu şarkıyı kazandıran İbo’yu (İbrahim Sesigüzel) rahmetle anıyorum.
Cem Kıvırcık
instagram, twitter, facebook
