Korona Günlerinde Aşk
Hayatımızın neredeyse birbuçuk yılı çalınmış gibi geliyor bana…
Korona pandemisinin etkisini hissettirmeye başladığı ilk günlerden, aşılarımızı tamamladığımız şu günlere kadar evlere kapandık, diken üzerinde yaşadık.
Sevdiklerimizi göremedik, sarılamadık, öpemedik. İçimizde hep bir kuşku, hep bir kaygı…
Virüsün İstanbul’u salladığı vaka sayısının zirve yaptığı günlerden birinde çektim bu fotoğrafı. Aşk engel tanımıyordu bir kere. Sosyal mesafe filan ne ola ki?..
Önünde İstanbul, yanında sevdiceğin… Önce eller kavuşuyor, sonra omzunda başını hissediyorsun. Bir sıcaklık yayılıyor ki içine sorma gitsin… Korona, pandemi, virüs ne varsa uçup gidiyor aklından…
Korona günlerinde aşk ateşi sararken bacayı, pek de tarzım olmayan bir şarkının sözlerini duyuyorum sanki.
“Engel mi mesafeler, aşk yoluna, meşk yoluna!..”
Sesi kısıyorum hafiften, fotoğrafı çekip uzaklaşıyorum mekandan…
